Nenad Nowkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nenad Nowkowski
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1958
Kriwa Pałanka

minister edukacji
Okres

od 30 listopada 1998
do 28 grudnia 1999

Przynależność polityczna

WMRO-DPMNE

Poprzednik

Sofija Todorowa

Następca

Gale Galew

minister nauki
Okres

od 28 grudnia 1999
do 31 lipca 2000

Przynależność polityczna

WMRO-DPMNE

Poprzednik

Merie Rushani

Następca

Gale Galew[a]

minister edukacji i nauki
Okres

od 1 listopada 2000
do 1 listopada 2002

Przynależność polityczna

WMRO-DPMNE

Poprzednik

Gale Galew

Następca

Azis Polozhani

Nenad Nowkowski (ur. 14 maja 1958 w Kriwej Pałance) – jugosłowiański i północnomacedoński fizyk oraz polityk. Pełnił funkcję ministra edukacji (1998–1999), nauki (1999–2000) oraz edukacji i nauki (2000–2002). Autor jednego z podręczników uniwersyteckich oraz kilkudziesięciu publikacji naukowych[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1980 roku ukończył studia fizyczne, pracował następnie na jednej z uczelni jako adiunkt[1]. W 1985 roku ukończył studia podyplomowe z zakresu fizyki na Uniwersytecie w Belgradzie[1]. Otrzymał stypendium od szwajcarskiego rządu, w ramach którego od 1987 do 1990 roku odbywał studia doktorskie na Politechnice Federalnej w Lozannie; w 1991 roku był adiunktem, a rok później pełnił funkcję profesora na tejże uczelni[1]. W 1996 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 2001 roku zwyczajnym[1]. Był także dyrektorem Instytutu Fizyki Materii Skondensowanej[1].

Pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego czasopisma politycznego Glas (mac. Глас), zaangażował się w działalność polityczną; dołączył do partii WMRO-DPMNE, gdzie pełnił funkcję członka Komitetu Wykonawczego, następnie przewodził partyjnej Komisji ds. Edukacji i Nauki[1]. Był członkiem rządu Lubczo Georgiewskiego, w ramach którego pełnił funkcję ministra edukacji (od 30 listopada 1998 do 28 grudnia 1999), ministra nauki (od 28 grudnia 1999 do 31 lipca 2000) oraz ministra edukacji i nauki (od 1 listopada 2000 do 1 listopada 2002)[1]. Kierował pracami nad strategią rozwoju edukacji w latach 2001–2010 oraz programem rozwoju technologicznego w latach 2001–2006[1].

Współpracuje z Politechniką Federalną w Lozannie, Uniwersytetem w Niszu oraz z instytutami mikroelektroniki w Belgradzie i w Sofii[1]. Członek Towarzystwa Fizyków Republiki Macedonii Północnej, Europejskiego Towarzystwa Fizycznego, Instytutu Inżynierów Elektryków i Elektroników i Amerykańskiego Towarzystwa Fizycznego[1].

Deklaruje znajomość języków angielskiego, francuskiego i rosyjskiego[1].

Najważniejsze prace naukowe[1][edytuj | edytuj kod]

  • Dielectric breakdown in thin Si oxynitride films produced by rapid thermal processing (1990)
  • Breakdown and generation of interface states in oxynitride thin films on silicon (2002)
  • Origin of the stress-induced leakage currents in Al-Ta2O5/SiO2-Si structures (2005)
  • A comprehensive model for the I-V characteristics of metal Ta­2O5/SiO2-Si structures (2006)
  • Conduction and charge analysis of metal (Al, W and Au)-Ta2O5/SiO2-Si structures (2006)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Jako minister edukacji i nauki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]